Er weer uit
Drie weken geleden mochten we er als gezin eindelijk weer uit. Omdat binnen het gezin het coronavirus was geconstateerd, moesten we allemaal binnen blijven. Dat was niet altijd gemakkelijk. Voor de kinderen niet, maar ook niet voor mijn vrouw Lucia en mij. Bij één van ons wilden de klachten maar niet over gaan, waardoor we uiteindelijk ruim vijf weken binnen moesten blijven. We hebben gelukkig een ruime tuin, waar we gelukkig nog wel gebruik van mochten maken. Verder moesten we binnen blijven en contact vermijden.
De kinderen gingen thuis aan de slag met huiswerk en online lessen. Daar hebben we, na enig uitproberen, een goede weg in kunnen vinden. We starten enigszins rustig op en na ontbijt gaan we aan de slag met huiswerk en thuiswerk. De kinderen ronden het huiswerk zoveel mogelijk aan het begin van de middag af, zodat ze daarna van de extra vrije tijd kunnen genieten. Soms moeten wij ze bij het huiswerk wat ondersteuning bieden, met name voor het maken van werkstukken en soms een taal- of tekenles. En zo redden wij ons gelukkig.
Na vijf weken binnen zitten waardeer ik het des te meer om nu weer buiten te komen. De natuur is ontluikt en wordt fris groen. Veel mensen zijn aan het wandelen, fietsen of skeeleren en begroeten elkaar naar mijn beleving nog vriendelijker dan we hier al gewend zijn. Op afstand maken we een praatje en bemoedigen elkaar om vol te houden, omdat de cijfers de goede kant op te lijken gaan. En omdat we door vol te houden onze kwetsbare naasten beschermen.
Daar ben ik sowieso heel positief over. Ik heb in de afgelopen tijd veel leuke initiatieven zien ontstaan. Kleine initiatieven, zoals een bloemetje voor de buurt met Pasen, maar ook grote vanuit meer georganiseerd verband. Zoals ‘Heel Groningen helpt’, ‘ Student voor Stad’ en ‘Niet alleen’. Wat mij betreft laten onze inwoners daarmee zien oog voor elkaar te hebben. Ook hashtags als #SamenSterk en #Nietalleen dragen daaraan bij.
Hoewel bepaalde dingen langzamerhand weer opstarten, is het nog onzeker hoe het de komende tijd verder gaat. Dat brengt ook voor onszelf vragen mee. Hoe gaat het met ons werk de komende tijd? Blijven de cijfers laag nu maatregelen worden versoepeld? Hoe blijven we in contact met onze familie, vrienden en kennissen? En hoe kunnen we samen kerk zijn in deze tijd? Die onzekerheid is niet altijd gemakkelijk, maar dat hoeft ook niet. Wij mogen ons gelukkig samen veilig in Gods hand weten. Hij heeft alle macht en laat ons niet los.
