Inclusieve Uniformen BOA's
Komende woensdag stemt de raad over een motie die het verbod op zichtbare uitingen van een geloofsovertuiging in het boa-uniform afschaft. Onze fractie diende deze motie mede in.
Het huidige verbod op religieuze uitingen in het uniform van toezichthouders en handhavers betekent dat het sommige burgers onmogelijk wordt gemaakt om boa te worden. Het gaat immers om symbolen die onlosmakelijk tot de religieuze identiteit van de persoon behoren, waarbij het dus geen reële optie om die symbolen niet te dragen. Dat raakt aan de principes van gelijke benoembaarheid en vrijheid van godsdienst – grondrechten die wij als fractie koesteren. Toch kunnen er redenen zijn voor zo’n inperking. In de debatten van de afgelopen weken ging het bijvoorbeeld veelvuldig over de neutraliteit die boa’s moeten uitstralen.
Neutraliteit heeft wat ons betreft te maken met je vermogen om persoonlijke opvattingen te scheiden van recht. Dat je geen blijk geeft van een geloofsovertuiging maakt je nog niet neutraal. Sterker nog: het is eigenlijk een beetje beledigend om te impliceren dat het aanhangen geloof afdoet aan neutraliteit. Het gelijk behandelen van alle burgers is voor veel gelovigen niet iets dat ze nastreven ondanks hun geloof, maar juist vanwege hun geloof.
Natuurlijk kunnen wij ons voorstellen dat er symbolen zijn die twijfels doen rijzen aan de onpartijdigheid van een Boa. Maar dat is hier niet aan de orde: de symbolen waar het nu over gaat verwijzen naar grote religies, waarvan de aanhangers zo’n beetje het hele spectrum van maatschappelijke standpunten huldigen. Ofwel: aan een keppel of hoofddoek kun je niet aflezen voor welke partij iemand stemt, laat staan wat iemand van betaald parkeren vindt.
Het valt daarnaast op dat “neutraal” in de discussie doorgaans opgevat wordt als synoniem voor “seculier”. De scheiding van kerk en staat hebben wij in Nederland altijd op een inclusieve manier vormgegeven, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Franse “laïcité”. Dat betekent dat er ruimte is voor uitingen van geloof in het publieke domein. Wij zijn een samenleving van minderheden, waarin wij rekening houden met elkaar en elkaar zo veel mogelijk ruimte geven. Zo voorkomen we dat bepaalde groepen afgesneden raken van de deelname aan het publieke leven.
Er zijn dus wat ons betreft geen principiële bezwaren tegen het toestaan van religieuze uitingen als onderdeel van het uniform. Wat overblijft is het pragmatische argument dat boa’s waaraan je kunt zien wat ze geloven mogelijk met meer agressie te maken krijgen. Ervaringen uit het Verenigd Koninkrijk, waar religieuze uitingen al langer onderdeel zijn van het uniform, wijzen daar niet direct op. Toch nemen we de zorgen van de boa’s serieus, die ook naar voren kwamen tijdens gesprekken met hen. De veiligheid van hen die ons veilig houden weegt zwaar.
Onze blijvende steun voor deze motie wordt ingegeven door het verlangen om te laten zien dat de mensen die namens ons allemaal de orde bewaken werkelijk een diverse samenleving vertegenwoordigen en dat iedereen er in Groningen bij hoort. Wij willen ons beleid niet laten bepalen door angst voor intolerantie, maar bouwen aan een samenleving waarin de overheid alle levensovertuigingen gelijk behandelt. Daar hoort voor ons een politiek bij die niet alleen maatschappelijke ontwikkelingen volgt, maar hierin ook een een ideaal uitdraagt: "Behandel anderen zoals je door hen behandeld wilt worden."
